Soms heb je van die momenten.....
Momenten dat het huilen je nader staat dan het lachen....en de tranen over je wangen stromen. Tears of the divine wordt het ook wel genoemd. Niet vanwege verdriet, maar vanuit blijdschap. Vandaag had ik dus zo'n momentje.... Een momentje waarin mijn hooggevoeligheid even onverwachts heel sterk naar boven kwam. In een moment voor mezelf waarin ik een les voor de woensdagavond aan het voorbereiden was.... Terwijl ik de practice aan het voorbereiden ben, luisterde ik ook naar de Spotify playlist voor de les. Want ja, ik vind het fijn als ook dat klopt. Maar de combinatie van de verstilling van de yogahoudingen en de muziek, die raakte mij. Niet alleen door de muziek, maar tegelijkertijd ook door het besef, het gevoel, dat ik in mijn kracht stond in dat specifieke moment. Een moment waarin alles samen kwam. Maar, waar het ook samen viel met het feit dat ik in dit moment voor een lastige keuze sta. Een keuze van een andere nieuwe weg in slaan, welke betrekking heeft op mijn leven naast de mat. Een nieuw pad die mij nieuwe mogelijkheden bied, maar die mij tegelijkertijd ook dan weer heel onzeker maakt. Want het betekent ook dat ik mijn schepen brandend achter mij moet laten.
Soms heb ik een deelnemer in de les die tijdens of na de les emotioneel is. Alleen heb ik het nog niet zo dichtbij ervaren. In mijn eigen core, in mijn hart. Dit is nou precies hoe ik een les zelf wil ervaren. Maar ook wat ik als docent tijdens de les wil over brengen. Dat je mag zijn wie je bent. Ook emotioneel....
Liefs en Namasté,
Marcel
Reactie plaatsen
Reacties