Leven in synchroniciteit

Het is al weer een tijdje geleden dat ik mijn laatste blog heb geschreven. En dat heeft zoals de titel al verklapt, een reden. Ik schrijf altijd ongepland en laat ik mij leiden door het moment en wat er op mijn pad komt. Volledig in lijn met waar ik voor sta en hoe ik mijn yogapad bewandel....

Vanaf het moment dat ik in 2020 aan mijn yoga avontuur begon, heb ik nooit een doel gehad. Behalve dan het leren omgaan met mijn angst om voor grote groepen te spreken. Als ik terugkijk op de afgelopen 4 jaar, dan realiseer ik mij dat ik vanuit een diep dal omhoog ben geklommen. 

En ik weet nog heel goed, dat ik vanaf het moment dat ik mijn certificaat behaalde, mezelf had voorgenomen om geen les in een yogaschool te gaan geven. Afijn, inmiddels 4 jaar later geef ik les in 3 yogascholen.....

In het begin van mijn docentschap dacht ik wel eens bij mezelf, Marcel ga je niet te snel? Soms was dat ook zo, en voelde ik dat ik een stapje terug moest doen. Maar inmiddels zit ik in een flow waarin het goed voelt wat ik in dit moment doe en waar ik sta als docent.

Ik heb altijd vertrouwen gehad dat wat er ook op mijn pad komt, dat het geen toeval is, maar dat het vanuit een natuurlijke stroom in mijn richting is gekomen van wat ik op dat moment nodig had of voor open sta. We noemen dat ook wel "leven in synchroniciteit".

Want naast mijn reguliere yogalessen zijn er de laatste tijd, leuke en vooral interessante dingen op mijn pad gekomen zonder dat ik daar bewust sturing aan heb gegeven. Alsof ik de controle van waar ik naar toe wilde bewegen, los heb gelaten en mee ben gegaan op het ritme van het leven.

Een mooi voorbeeld hiervan zijn de Yin Yoga-Nidra Special Editions, die ik inmiddels al voor het tweede jaar op rij bij meerdere yogascholen verzorg. Daarnaast heb ik de mooie en vooral dankbare eer om in mijn vaste baan naast mijn docentschap, ook bedrijfsyoga lessen bij mijn werkgever te verzorgen.

En ik hoor je denken, “oef, dat lijkt me pittig naast je reguliere baan”. Ja, soms is dat ook zo en daar ben ik mij van bewust. Maar realiseer ik mij, dat dit ook mijn energie gevers zijn. Dat het een voedende basis is voor alles wat ik doe en ben ik een tevreden mens….

Hoe gaaf is dit?!